Historia szkoły

Oświata do Nawsia zawitała pod koniec XIX wieku wówczas, gdy w pełni rozwijała się autonomii galicyjska. Był rok 1882 kiedy zakupiono działkę pod budowę szkoły i na przyszkolny ogród. Prace przy budowie szkoły trwały 2 lata. Pierwszym tymczasowym nauczycielem i kierownikiem szkoły został Jan Sobkowicz, który pełnił tę funkcję blisko przez 38 lat. Poświęcenie nowo wybudowanej szkoły odbyło się we wrześniu 1884 roku, którego dokonał ks. Proboszcz z Wielopola Aleksander Chodalski w asyście księdza wikariusza Gałuckiego. W kilkanaście lat później okazała się, że wybudowana szkoła jest za ciasna dla wzrastającej liczby dzieci. Dokupiono więc działkę i położono kamień węgielny pod dalszą rozbudowę. Społeczeństwo Nawsia, a szczególnie dzieci dotykały różne choroby – epidemie takie jak: czerwonka, szkarlatyna czy tyfus. Tylko w roku 1900 na szkarlatynę zmarło bardzo dużo dzieci, m.in. 3 córki kierownika szkoły. Epidemia rozpowszechniała się szybko, a więc decyzją lekarza powiatowego z Ropczyc zamknięto szkołę na kilka miesięcy poddając dzieci kwarantannie. Lata I wojny światowej były bardzo trudne dla szkolnictwa w Nawsiu. Częste przemarsze wojsk zwaśnionych stron nie pozwalały na prowadzenie systematycznej nauki. Podczas licznych przerw w nauce rozgrabione bądź zniszczone zostało mienie szkoły. W tych trudnych warunkach odchodzi za zawsze kierownik szkoły Jan Sobkowicz. Zmarł 10 marca 1922 roku. Na jego miejsce mianowano Franciszka Glazora, a następnie Bronisława Łuszczaka (1922-1933). W latach 1933-1946 kierownikiem szkoły w Nawsiu był Leon Turaj, który przeprowadził szkołę przez najbardziej burzliwy okres historii polskiego narodu czyli przez lata II wojny światowej. Nauka w Szkole Podstawowej w Nawsiu w czasie okupacji rozpoczęła się dopiero 29.10. 1939 roku. W czasie II wojny światowej zimy były bardzo srogie, a więc zarządzano coroczne przerwy zimowe w nauce za względu na brak odpowiedniej ilości opału na ogrzanie szkoły. W czasie działań wojennych szkoła poniosła wiele strat: uszkodzony budynek szkolny, spalone akta szkolne i pieczęcie, zniszczony i rozgrabiony sprzęt oraz pomoce naukowe. Po przesunięciu się frontu na zachód rozpoczęto przygotowania do inauguracji roku szkolnego, który tutaj zaczął się 15 września 1944r. Pierwsze zajęcia szkolne odbywały się tylko w dwóch izbach lekcyjnych, ponieważ budynek szkoły był częściowo uszkodzony. W 1945 roku ponownie podniesiono poziom organizacyjny szkoły na czteroklasowy, a w rok później otrzymała poziom organizacyjny pięcioklasowy. W 1948 roku władze Gromadzkiej Rady Narodowej w Nawsiu podjęła decyzję o budowie nowej szkoły. Już wiosną roku 1949 wykonano plany nowego budynku i we wrześniu tego roku przystąpiono do budowy szkoły, którą ze względu na pewne usterki nie można było oddać do użytku. Szkoła był gotowa dopiero w październiku 1955 roku i można było do niej wprowadzić dzieci. W 1966 wprowadzono obowiązkowy ośmioklasowy system kształcenia stopnia podstawowego. Tym samym podniesiony został również poziom organizacyjny Szkoły Podstawowej w Nawsiu. W 1996 roku w związku z wprowadzeniem reformy systemu oświaty Szkoła Podstawowa w Nawsiu stała się szkołą sześcioklasową z oddziałem przedszkolnym. Od 1963 roku szkołą w Nawsiu zarządzali kolejno następujący kierownicy i dyrektorzy: kier. Tadeusz Świątek (1963-64), kier. Henryk Korecki (1964-65), kier. Janina Zima (1965-67), kier. Józef Pieczonka (1967-71), dyr. Czesława Jaworek (1971-75), dyr. Jadwiga Skóra (1975-92), dyr. Stanisław Paryś (1992-99), dyr. Krystyna Paryś (1999 do 2019). Tak oto w najogólniejszym ujęciu przedstawiają się dzieje szkolnictwa podstawowego na terenie wsi Nawsie. Zaprezentowano tu jedynie najistotniejsze wycinki z życia i działalności tej placówki oświatowej i te fragmenty, które miały szczególne znaczenie dla rozwoju intelektualnego całej miejscowej społeczności.